Kijk bij jonge mensen naar hun potentie - Baharak Sabourian

Kijk bij jonge mensen naar hun potentie – Baharak Sabourian

februari 4, 2022

Young talent

Toen ik zag dat het Albeda College in Rotterdam een vacature had voor een Raad van Toezicht-functie sprak me dat meteen aan. Ik woon in Rotterdam, heb er gestudeerd en werk er als General Councel en Company Secretary bij Nedspice. Het Albeda is een mbo-opleiding met een heel divers leerlingenbestand. Veel kinderen hebben van thuis uit niet de steun gekregen die ze nodig hebben en het is heel mooi om te zien dat de leraren alsnog proberen het uiterste uit hen te halen. Ze krijgen als het ware een tweede kans, worden goed voorbereid op wat ze in de samenleving kunnen verwachten en wat de samenleving van hen verwacht. Dat vind ik belangrijk, want het gaat wel om mensen die voor een belangrijk deel de maatschappij van de toekomst bouwen. Zelf heb ik ook een lange en best zware weg afgelegd om te komen waar ik nu ben, maar ik ben daarbij wel altijd gesteund door mijn ouders. De functie bij het Albeda stelt me in staat iets terug doen.’

Publiek-privaat

Mijn ouders zijn vanuit Iran naar Nederland gevlucht toen ik nog op de lagere school zat. Mijn vader had een goede baan, we woonden in het Amsterdam-Zuid van Teheran en hadden het afgezien van de politieke situatie goed. Mijn ouders hebben alles opgegeven om mij en mijn broer een betere toekomst te geven, maar het achterlaten van onze familie, het cultuurverschil en het niet-spreken van de taal… dat heb ik als kind als heel zwaar ervaren.

Later in Nederland ben ik getuige geweest van het verdriet van mijn ouders toen ze hun eigen ouders in Iran verloren zonder afscheid te hebben kunnen nemen. Toen besefte ik pas goed wat ze allemaal hebben opgeofferd.

Ik werd meteen in een klas met alleen Nederlandse kinderen geplaatst, dus ik moest de taal snel leren. Mijn ouders stimuleerden dat sterk. We keken naar het Jeugdjournaal en Sesamstraat, ze namen meteen een abonnement op de Volkskrant en we kregen bijles. Ik wist al jong dat ik advocaat wilde worden, dus dat betekende vwo en universiteit. Met name het vwo was een zware weg. Je hebt altijd een ”achterstand” omdat je hier niet bent geboren. Tegelijk zorgt dat ervoor dat je heel eager bent en harder werkt dan de rest. Ook toen ik na mijn studie bij NautaDutilh als advocaat aan de slag ging, was ik door mijn achtergrond altijd anders. Niet bij het corps geweest, niet op hockey… In die tijd was dat nog bijzonder. Toch heb ik dat nooit als een belemmering gezien. Ik heb van huis uit meegekregen dat je in jezelf moet geloven. Daardoor krijg je zelfvertrouwen en laat je je niet zo gauw weerhouden door de obstakels die je tegenkomt. Ik heb altijd alleen maar kansen gezien en ook veel kansen gekregen.

Toen ik na een aantal jaren de commerciële advocatuur niet meer bevredigend vond en een meer maatschappelijke functie wilde, kreeg ik de kans om tijdens de financiële crisis aan de slag te gaan bij het Ministerie van Financiën, ondanks het feit at ik geen financiële achtergrond heb. Dat heb ik gecompenseerd door in de avonduren aan de Erasmus Universiteit een master Financieel Recht te volgen. Bij het Ministerie van Financiën heb ik echt geleerd om in het algemeen belang te denken en sensitiviteit te ontwikkelen voor complexe bestuurlijke trajecten. Dankzij mijn gecombineerde publiek-private expertise kon ik daarna aan de slag bij NLF, de organisatie die namens de staat de aandelen van genationaliseerde financiële instellingen in Nederland beheerde.

Het kwam erop neer dat we onder andere ABNAMRO Group N.V. en ASR Nederland N.V. gereed moesten maken voor een beursgang, want uiteindelijk was het de bedoeling dat ze zouden worden geprivatiseerd. Voor een jurist was het een mooie, bijna niet te overtreffen klus en mijn taak erop zat, heb ik echt wel even moeten nadenken over de volgende stap. Ik vind het belangrijk om inhoudelijk te worden uitgedaagd. Bij Nedspice is dat het geval. Het bedrijf is in Rotterdam gevestigd, maar heeft ook dochters in India en Vietnam. Nedspice heeft altijd met externe advocaten gewerkt, dus als eerste interne jurist belanden alle juridische vragen nu op mijn bureau en kan ik een hele afdeling van grond af aan opzetten.

Podium geven

Na mijn vertrek bij NLF in 2017 heb ik een time-out van vijf maanden genomen. Het waren intense jaren geweest en ik was inmiddels ook nog moeder van een tweeling geworden. Ik wilde graag terug naar Rotterdam, maar na jarenlang werken in Den Haag had ik er geen connecties meer. Ik moest echt mijn plek in Rotterdam weer vinden. In die tijd heb ik gemerkt dat veel vrouwen aan de top op LinkedIn wel hard roepen dat vrouwelijk talent een kans moet krijgen, maar dat ze in de praktijk te weinig daartoe actie ondernemen. Dat vind ik jammer, want het stimuleren van diversiteit – of het nou gaat om jongeren of mensen met een andere achtergrond – begint er toch mee dat je talent de weg wijst of als mentor begeleidt. Natuurlijk zijn er topvrouwen die zich daarvoor wel inzetten, en heb ik persoonlijk daar ook goede ervaringen mee, maar ik denk echt dat we daarin nog stappen kunnen maken.

Bij de vacature voor een toezichthouder bij het Albeda College – die via Diemen & Van Gestel liep – ging dat gelukkig anders. Monique heeft oog voor talent en potentie en kijkt niet alleen naar de kilometers die je hebt afgelegd. Zij begrijpt bovendien dat vrouwen zich in het algemeen wat bescheiden opstellen en niet zo te koop lopen met hun prestaties.

Diversiteit in geslacht, leeftijd, nationaliteit, discipline en achtergrond is voor elke Raad van Toezicht of Commissarissen belangrijk. Het helpt om een organisatie in beweging te krijgen. Als je jonge toezichthouders daadwerkelijk de kans geeft om hun stempel te drukken, kunnen ze echt verschil maken. Ik denk dat jongeren niet zo gevoelig zijn voor hiërarchie. Daardoor voelen ze zich vrijer om heel kritisch en recht voor z’n raap vragen te stellen en de directie uit te dagen. Omdat ze geen onderdeel zijn van het Old Boys Network, zijn ze misschien ook minder geneigd hun mede-toezichthouders te pleasen en kijken ze sowieso anders naar de problemen, kunnen ze die beter in relatie brengen met de huidige tijd en de toekomst – al is het maar omdat ze vaak verder zijn in hun begrip van innovatie en nieuwe technologie.

Zelf kreeg ik mijn eerste Raad van Toezicht-functie op mijn 30^ste. Toen ik hoorde dat de goede doelenorganisatie Care Nederland iemand zocht met een juridische achtergrond én publieke ervaring heb ik spontaan gereageerd. Tijdens het sollicitatiegesprek zei de voorzitter: “Je bent wel heel jong, maar iedereen moet een keer een kans krijgen. Hoe kun je het anders leren?!”

Hij verwoordde precies de boodschap die ik ook wil uitdragen: Kijk bij jonge mensen naar potentie en ambitie. Geef ze een podium om iets te kunnen betekenen voor de samenleving. Wellicht maken ze de gegeven kans waar en kunnen zij hun ervaring weer doorgeven aan anderen. Daar gaat het om. Kijk om je heen, strek je hand uit en help!

Mr. Baharak Sabourian is directeur bij Rabobank NL en Toezichthouder bij Albeda College en Kunsthal Rotterdam. Eerder was ze Associate Director bij NL Financial Investments, de organisatie die in 2011 werd opgericht voor het beheer van aandelen van genationaliseerde financiële instellingen in Nederland. Ook vervulde ze diverse juridische beleidsfuncties bij het Ministerie van Financiën. Na haar studie Nederlands Recht aan de Erasmus Universiteit Rotterdam begon ze haar carrière bij advocatenkantoor NautaDutilh.

Tags :

Young talent

Deel dit artikel: